1աԱյն օրը բմի աղբիւր է լինելու բացուած Դաւիթի տան համար եւ Երուսաղէմի բնակիչների համար, մեղքի համար եւ պղծութեան համար։ 2Եւ այն օրը պիտի լինի, ասում է Զօրաց Տէրը, որ բնաջինջ պիտի անեմ գկուռքերի անունները երկրից, եւ այլ եւս պիտի չ’յիշուին. Եւ դմարգարէներին էլ եւ պղծութեան հոգին էլ պիտի վերացնեմ երկրից։ 3Եւ պիտի լինի որ երբ մի մարդ էլի մարգարէանայ, այն ժամանակ նորան պիտի ասեն նորա հայրը եւ մայրը՝ նորա ծնողները. Չ’ապրիս, որ սուտ խօսեցիր Տիրոջ անունովը. Եւ ենորան պիտի խոցեն նորա հայրն ու մայրը՝ նորա ծնողները՝ նա մարգարէանալիս։ 4Եւ այն օրը պիտի լինի որ պիտի ամաչեն զմարգարէները, ամեն մէկը իր տեսիլքիցը՝ մարգարէանալիս. Եւ էմազի վերարկու չեն հագնելու՝ խաբելու նպատակով։ 5ըԵւ պիտի ասէ. Ես մարգարէ չեմ. Ես մի երկրագործ մարդ եմ. Որովհետեւ մի մարդ ինձ ծախու է առել իմ երեխայութիւնիցը։ 6Եւ նորան ասելու են. Սա ի՞նչ հարուածներ են ձեռքերիդ մէջ. Եւ նա ասելու է. Այս հարուածքը ես ստացել եմ իմ բարեկամների տանը։
7թՈվ սուր, վեր կաց իմ հովիւի վերայ եւ ժիմ ընկեր մարդի վերայ, ասում է Զօրաց Տէրը. իզարկէ հովիւին, եւ ոչխարները ցրուին, եւ ես ետ պիտի դարձնեմ լիմ ձեռքը փոքրների վերայ։ 8Եւ պիտի լինի բոլոր երկրումը, ասում է Տէրը, խերկու մասը նորանում պիտի կտրուի մեռնէ, իսկ երրորդը պիտի կենայ նորանում։ 9Եւ այն ծերրորդ մասը պիտի տանեմ կրակի մէջ, եւ կնորանց պիտի զտեմ ինչպէս արծաթն են զտում. Եւ նորանց պիտի փորձեմ ինչպէս փորձում են ոսկին, հնա կ’կանչէ իմ անւնը եւ ես կ’պատասխանեմ նորան. ձես կ’ասեմ. Նա իմ ժողովուրդն է. Եւ նա կ’ասէ. Տէրը իմ Աստուածն է։